می خواستم امروز شعری از پابلو نرودا بگذارم اما راستش ترجمه ها آنقدر بد بود که از خواندن هیچکدامشان به شعر نرسیدم حس کردم همین ترجمه ای که به شاملو منتسب است همچنان بهتر از همه است هر چند شاید بارها آن را خوانده باشید اما همچنان دوستش دارم بیشتر به خاطر امید و انگیزه ای که در آن هست. امیدی که انسان را به حرکت وا می دارد و شعر باید هینگونه باشد نه آنکه کلمات را به مردابی فرا بخوانیم که سبز زیستن را از ما بگیرند.
به آرامی آغاز به مردن مي كنی
اگر سفر نكنی،
اگر كتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نكنی.
به آرامی آغاز به مردن مي كنی
زماني كه خودباوري را در خودت بكشی،
وقتي نگذاري ديگران به تو كمك كنند.
به آرامي آغاز به مردن مي كنی
اگر برده ی عادات خود شوی،
اگر هميشه از يك راه تكراری بروی …
اگر روزمرّگی را تغيير ندهی
اگر رنگ های متفاوت به تن نكنی،
يا اگر با افراد ناشناس صحبت نكنی.
تو به آرامی آغاز به مردن مي كنی
اگر از شور و حرارت،
از احساسات سركش،
و از چيزهايی كه چشمانت را به درخشش وامی دارند،
و ضربان قلبت را تندتر مي كنند،
دوری كنی . . .
تو به آرامی آغاز به مردن مي كنی
اگر هنگامی كه با شغلت يا عشقت شاد نيستی، آن را عوض نكنی،
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نكنی،
اگر ورای روياها نروی،
اگر به خودت اجازه ندهی
كه حداقل يک بار در تمام زندگي ات
ورای مصلحت انديشی بروی . . .
امروز زندگی را آغاز كن!
امروز مخاطره كن!
امروز كاری كن!
نگذار كه به آرامی بميري
شادی را فراموش نکن… .
سلام. بسیار زیبا بود.
خاطرات این شعر برام تازه شد.
انرژی گرفتم و باید اعتراف کنم که دوباره روی کاغذ نوشتمش.
مرسی از شما
خواهش می کنم.
موفق باشی.
میشه بگید انقدر می نویسید آخرش می خواهید به چه برسید؟
فکر می کنید ذات نویسنده شدن پول دراوردنه؟ این تشخیص اشتباه هست در مشکل
نویسنده شدن تهش هیچی نیست
ناراحت نشوید ولی این روش نوشتن شما مساله ای را حل نمی کنه.
مکتب شعبانعلی گفتن و تبعیت کردن به نظر من فقط وقت تلف کردن هست
و فرو رفتن افراد در توهم اینکه دارند رشد می کنند و به موقعیت های عالی شغلی می رسند
واقعیات رو ببینید
جامعه چه کسی رو موفق می دونه یا تحویل می گیره؟
خاص بودن و نویسنده گشنه بودن تهش هیچی نیست