وقتی اولین بار در زندگی با یک موضوع بغرنج روبرو می شویم مهم نیست آن موضوع درباره چیست؟ ویژگی های مشترکی که هر یک از ما در اولین رویارویی با آن مواجه می شویم اینهاست:
موضوع برایمان برایمان قابل هضم نیست، به هیچ وجه نمی توانیم آن را به شکل مثبتی برای خود تفسیر کنیم، به شکلی که نتواند حالمان را بد کند، به این فکر نمی کنیم فردا چه پیش می آید و یا چه اتفاقات خوب دیگر ممکن است در انتظار ما باشد، تمام زندگی ما در آن لحظه خلاصه می شود احساس میکنیم در اسارت شدید یک جریان هستیم که به هیچ وجه نمی توانیم از آن رهایی یابیم. این شرایط ممکن است ما را به نوعی انفعال فرو ببرد که هیچ کاری هم برای تغییر وضعیت خود انجام ندهیم.
اما روی دیگر سکه این است که اگر افسردگی برایمان رخ ندهد معمولا زمان که میگذرد هم نوع نگاه و ادراک ما از آن موضوع فرق می کند و هم از شدت سنگینی آن موضوع بر جسم و جان ما کاسته می شود و جور دیگری هم به تعبیر و تفسیر آن می پردازیم اصلا ممکن است بفهمیم اطلاعات ما در لحظه اول ناقص بوده و اطلاعات تکمیلی به ما کمک کنند تصمیم بهتری بگیریم.
همه اینها یک موضوع را یادآور می شوند وقتی با مسئله و مشکلی در زندگی مان روبرو می شویم و اولین رویارویی ماست بالاخره آن رویارویی برای ما غم و رنجی را به همراه خواهد داشت این طبیعی است مهم این است به زمان اعتماد کنیم و بگذاریم رد شود و خود و زمان را خفه نکنیم. و بدانیم درست است که نگران شده ایم اما این نگرانی ما بنا به تجربه هایی که داشته ایم اغلب بی مورد بوده است پس به نگرانی، غم و رنج مان چندان بها ندهیم، یعنی اثرات اولین رویارویی را نادیده بگیریم این غم و رنجها طبیعی اند و با گذشت زمان برطرف می شوند و ما میتوانیم تصمیم بهتری بگیریم فقط سعی کنیم در آن لحظات اولیه بر مبنای آن حس و حالها تصمیم نهایی را نگیریم، فقط تصمیم بگیریم به این اثرات ناشی از اولین رویارویی بی تفاوت باشیم، یعنی می خواهم به این باور برسیم که مسئله و مشکل ما به همان سنگینی و سختی که در لحظات اول حس می کنیم نیست و ما هر بار دچار نوعی خطای برآورد می شویم و هر بار در اولین رویارویی با یک مسئله سختی آن را بیشتر از آنچه می باشد تخمین می زنیم بنابراین از این خطا آگاه باشیم و قانون نادیده گرفتن اثرات اولین رویارویی را هم رعایت کنیم.
چون این را خوب می دانیم وقتی اجازه می دهیم یک ساعت، یک روز، یک هفته از آن مساله بگذرد ما هم بصیرت بهتری نسبت به آن پیدا می کنیم. همیشه با خود بگوییم می دانم این هم مثل دفعات قبل است و مساله به این سختی که الان حس میکنم نیست، بهتر است صبر کنم تا اطلاعات بیشتری کسب کنم و وضعیت آرامتری برای تصمیم گیری داشته باشم، شاید این مواجهه کمی سخت باشد اما تمرین کردن آن ضرری ندارد کم کم وارد ناخودآگاه ما می شود و تبدیل به یک رفتار می شود.
با این تجهیزات زندگی بهتری را تجربه خواهیم کرد چون زندگی ما معمولا سراسر مساله است و نحوه  ادراک و رویارویی ما با آنها مهم است.

شاید دوست داشته باشید مطالب زیر را هم بخوانید.

آیا تا کنون از قانون همین الان استفاده کرده اید؟ ما مشکلات را حل می کنیم یا مشکلات ما را؟ چگونه با چالش های نرم روبرو شویم؟ سخت نگیریم، تصمیم بگیریم.