یادم می آید زمانی که شعر گفتن را تازه شروع کرده بودم روی کلمات جوشش و کوشش زیاد بحث می کردیم عده ای می گفتند شعر باید جوشش باشد عده ای هم می گفتند باید ترکیبی از اینها باشد.
بعدا یاد گرفتم هر کاری در آغاز نیاز به کوشش دارد و زمانی که شما روش انجام آن کار را یاد گرفتید و به آن کار مسلط شدید ناخودآگاه شما فعال می شود و می شود گفت جوشش در درون شما اتفاق می افتد.
برای نوشتن نیز به همین شکل است برای شروع باید کوشش کنیم درپست های قبلی در مورد خواندن راهی برای نوشتن صحبت کردم، اینبار می خواهم خواندن را به شکل کاربردی تری مطرح کنم.
همه ما و حتی نویسندگان معروف هم ممکن است گاهی نتوانیم بنویسیم انگار مغزمان قفل کرده است و کلمات در ذهنمان پراکنده شده اند یا موضوعی در ذهن مان باشد که در حال حاضر نتوانیم به خوبی آن را پرورش دهیم من با توجه به تجربیات خودم می گویم فضا را تغییر دهیم در واقع فضا را الهام بخش کنیم.
نوشته های زیادی هستند که برای ما الهام بخش هستند کتابها و یا حتی یک وبلاگ، اینها باعث جوشش در ذهن ما می شوند یعنی یک کوششی که به جوشش ختم می شود.
سعی کنیم همیشه این نوشته ها را در کنارمان داشته باشیم مثلا فولدری در کامپیوترمان باز کنیم به نام نوشته های الهام بخش و یا هر اسم دیگر، همیشه هم آن را به روز کنیم یا قفسه ای را در کتابخانه به کتابهای الهام بخش اختصاص دهیم و هر دفعه چند صفحه ای از آنها را مرور کنیم.
حتی گاهی حرف زدن با یک دوست هم می تواند برای ما الهام بخش باشد من با بعضی از دوستانم که صحبت می کنم ایده های زیادی برای نوشتن می گیرم.
پس برای نوشتن مجموعه ای از دوستان الهام بخش را نیز در کنار خود داشته باشید.
راستی الهام بخش های شما چه چیزهایی هستند؟
سلام
چقد خوب گفتید.
مادرم چند وقت پیش برام کتابی خریده بود به نام قدرت درون. اون زمان که سریع به همه چیز برچسب منفی میزدم، چند صفحه کتابو ورق زدم و بعد گذاشتم کنار: کلیشه!
ولی الآن که کتابو میخونم میبینم با این که شاید تکراری باشه اما با خوندنش چقدر آرامش میگیرم. و حتی بعضی مطلبا، تکرار بشن هم خوبه… چون انگار آدم، بعضی حقیقتای قشنگ زندگی رو زود به زود یادش میره…