چیزی که دوست دارم این است که مردی را ملاقات کنم که بتوانم کلاهم را به نشانۀ احترام از سر بردارم و بگویم: “متشکرم که متولد شدی، هر چه بیشتر زنده باشی بهتر است.”
هر چقدر در راه رسیدن به اهدافم بیشتر تلاش می کنم بیشتر به ارزش وجودی خودم پی می برم و بیشتر به این نتیجه می رسم که احتمالش کم است خداوند از آفرینش من اندکی پشیمانی به خودش راه بدهد، و البته به این نتیجه می رسم که اگر انسانها در مسیر تلاش و پشتکار و یافتن خود و توانایی هایشان بروند و توانایی هایشان را به کار گیرند اولین نفری که این جمله را به آنها بگوید خودشان هستند.
چند روز پیش که به جمله بالا که به ماکسیم گورکی منتسب است برخوردم با خودم گفتم من همواره در پی تحقق چنین جمله ای بوده ام و الان البته نور چشمک زن این جمله را می بینم و امیدوارم روزی به تمامی این جمله برای من به تحقق بیانجامد.
فکر کنید به چه کسانی در زندگی تان می توانید این جمله را بگویید؟ یا چه کسانی ارزش این را دارند همچنین جمله ای از جانب شما بشنوند؟ می توانید اینجا درباره آنها بگویید.
بدون شک یکی از آنها برای من محمدرضا شعبانعلی است.
و بعد پدر و مادرم که حداقل باعث شدند من به دنیا بیایم و چیزهای خوبی از آنها یاد گرفته ام که امروز بخشی از ارزش های زندگی من هستند و اگر چیز اشتباهی هم یاد گرفته ام تلاش می کنم به اصلاح و بهبود آن بپردازم، اشتباهاتی که در جریان رشد و تربیت خود آموخته ایم روال طبیعی زندگی ما هستند مهم کشف و اصلاح آنهاست.
به نظرم این قشنگ ترین جمله و کادو ای عه که یه نفر می تونه تو روز تولد آدم روی صفحه ی اول کتابی که بهش هدیه میده بنویسه 🙂