هر کس عینک مخصوص خودش را روی چشم دارد و با آن دنیا را می بیند، هر کس با استفاده از معیارها و ارزش هایی که دارد و جهان بینی خاص خودش به دنیا نگاه می کند و به قضاوت دنیا می نشیند، معیارهایی که در طول سالهای زندگی اش شکل گرفته اند تحت تاثیر ژن ها، خانواده، محیط.

ممکن است برخی از معیارهای دیگران از نظر ما بسیار سطحی باشند، مثلا ما به پول اهمیت چندانی نمی دهیم و برخی پول برایشان مهم است، ممکن است شما دیگران را بر اساس تعداد کتابهایی که خوانده اند مورد قضاوت قرار دهید اما برای کسی کتاب خواندن یعنی بیهودگی و عاطل بودن.

بسیاری از درد و رنج های ما هم از همین ناشی می شود که نمی دانیم و یا نمی خواهیم بدانیم چیزی که برای ما ارزشمند است ممکن است برای دیگری نباشد، چیزی که دغدغه ماست ممکن است برای دیگری نباشد حتی اگر فکر می کنیم ارزش و معیار ما از نگاه بسیاری از افراد جامعه پسندیده است نباید آن را در چشم اطرافیانمان فرو کنیم.

 از چند خط بالا می توان چند نتیجه گرفت:
۱- خیلی نگران قضاوت افراد نسبت به خودمان نباشیم، به اندازه تعداد آدمهای روی زمین معیار و جهان بینی وجود دارد و ما هر چقدر هم عمر کنیم نمی توانیم آن معیارها را در خودمان پرورش دهیم پس بهتر است با همان چیزی که خودمان دوست داریم حال کنیم و نگران قضاوت دیگران نباشیم، البته که رسیدن به جملاتی که گفتم پیمودن مسیری طولانی را می طلبد و به آسانی که نوشتم نیست اما لااقل آگاهی از آن هم خوب است و با در مسیر قرار گرفتن آن لااقل هردفعه مقداری از درد ما کاسته می شود.
۲- اگر کسی از نظر من و با معیارهای من ارزشمند نیست لزومی ندارد از نگاه دیگران هم ارزشمند نباشد چون معمولا هر وقت ما فکر می کنیم شخصی مشکل دارد و بنا به هر دلیلی خوب نیست انتظار داریم از نظر دیگران هم خوب نباشد، لازم است بدانیم هر کس بر اساس معیارهای خودش دنیا و دیگران را قضاوت می کند پس تلاش نکنیم دیدگاه شخصی خود را به کرسی بنشانیم چون انرژی زیادی باید صرف کنیم و به نتیجه دلخواه هم نخواهیم رسید.
۳- در فکر تغییر معیارها و ارزش های دیگران هم نباشیم من نمی توانم کسی که سالها پول دوست داشته و نگاه مادی به دنیا دارد را در چند ساعت تغییر دهم و یا از اینکه مثل من فکر نمی کند زجر ببینم مگر خودم را به راحتی می توانم تغییر دهم؟ پس بهتر است انرژی ام را جایی که نتیجه ای در پی ندارد یا احتمال نتیجه داشتن کم است تلف نکنم.

۴- اگر خوب دقت کنیم هم در خودمان و هم در دیگران در بسیاری از مکالمات روزانه مان در پی اثبات کردن ارزش ها و معیارهایمان هستیم و نگاهی مطلق به آنها داریم.
۵- در نهایت برای زندگی کردن خیلی زور نزنیم بگذاریم زندگی به جریان خودش ادامه دهد البته که ما نمی توانیم جریانش را دستکاری کنیم پس زور نزنیم، ما هم زندگی خودمان را داشته باشیم و از آن لذت ببریم.

پی نوشت: عمل به موارد بالا بسیار سخت است اما گفتنش خالی از لطف نیست، همینکه بپذیریم مسیر درست همین است و پرچم سفید را به نشانه تسلیم بالا بگیریم یعنی بخشی از مسیر را آمده ایم.

اصل درناک پذیرش تفاوتها

شاید دوست داشته باشید مطالب زیر را هم بخوانید.

من نویسی تیر من نویسی اردیبهشت بی معنایی ، تجربه ای که نباید از آن بترسیم رابطه هایی که در آنها خودمان نیستیم محکوم به شکستند