امسال درس های زیادی از انتخابات ریاست جمهوری گرفتم که اگر حوصله ای دست داد در مورد آنها می نویسم یکی از آن درسهای خوب این است که:
سیاست به خودی خود کثیف نیست این ما آدمها هستیم که آن را کثیف می کنیم.
امسال درس های زیادی از انتخابات ریاست جمهوری گرفتم که اگر حوصله ای دست داد در مورد آنها می نویسم یکی از آن درسهای خوب این است که:
سیاست به خودی خود کثیف نیست این ما آدمها هستیم که آن را کثیف می کنیم.
معصومه تا کثیف نشه که اسمش سیاست نیست
برخلاف تو می اندیشم حمید:)سیاست هم یک واژه است مثل پول مثل خیلی چیزهای دیگر که ما براش صفت می سازیم بنا به برداشت و درک خودمون
پول هم کثیف نیست اما سالیان سال به ما گفتن کثیفه و دوروورش نرفتیم.
معصومه من هم باهات موافقم که “چیزها” به خودی خود کثیف نیستند و این ما آدم ها هستیم که آنها را کثیف می کنیم.
اما فکر می کنم وقتی کسی میگه: این “چیز” کثیفه، حاصل یک ساده سازی است.
مثلاً در مورد پول. در جامعه هم افرادی هستند که به دنبال پول رفته اند، شیوه ی رفتاریشون نسبت به پول از نوع “الف” بوده و میگن کثیف نیست. افراد دیگری هم هستند که دنبال پول رفته اند، شیوه ی رفتاریشون نسبت به پول از نوع “ب” بوده و میگن کثیف نیست. اما همین افراد از آنجایی که رفتار نوع “الف” را نمی پسندند، میگن اون رفتار با پول کثیفه. افراد دیگری هم هستند که نه رفتار “الف” را می پسندند و نه رفتار “ب” رو و دنبال پول هم نرفته اند، به همین دلیل میگن رفتار اون آدم ها پول رو کثیف کرده.
تا اینجا هر کس فقط از رفتار صحبت کرد و گفت که رفتارها پول رو کثیف کردن. اما وقتی هر کدوم از این افراد درونیات خودش رو نسبت به پول با دامنه ی واژگانش و بر اساس استدلالی که از اخلاق داره، برای فرد دیگری که دامنه ی واژگان متفاوتی داره و احتمالاً استدلالش از اخلاق نیز متفاوت است، بیان می کند آن برداشت از رفتار نسبت به پول به تدریج تغییر می کند، کم کم بینش ها به سمت یک رنگی می روند، ساده سازی می شوند و در نهایت به اینجا می رسیم “پول کثیف است”
یا در مورد سیاست. به اینجا می رسیم که “سیاست کثیف است” یا “سیاست پدر و مادر ندارد”