اشتیاق برای نویسندگی

نویسندگی

اینروزها کاغذ و خودکار برای من تبدیل به شاخص های نویسندگی شده اند تعداد دفترهای مختلفی که به نوشتن اختصاص داده ام و خودکارها تبدیل به دلخوشی ها و دوست داشتنی ترین اشیاء زندگی ام شده اند. پریروز خودکار سیاهم تمام شد و امروز هم خودکار آبی ام.

این از چند جهت برای من مایه خوشحالی است :

  • از اینکه توانسته ام یک خودکار را تا آخرین قطره جوهرش نگه دارم حس خوبی دارم چون فکر می کنم نگه داشتن خودکار برای مدت طولانی توانمندی بالایی می خواهد لااقل برای من.
  • از اینکه اینروزها توانسته ام بیشتر به یکی از بزرگترین علاقمندی هایم بپردازم خوشحالم.
  • بدون شک اینهمه نوشتن در قوی شدن دستم برای انجام فعالیتهای سنگنوردی و گرفتن گیره ها به من کمک خواهد.

خوشحالی دیگرم از اختصاص دادن یک دفتر جدا برای وبلاگ نویسی است بعد از توصیه های خوب محمدرضا شعبانعلی برای وبلاگ نویسی و استفاده از تجربه ایشان مبنی بر نوشتن فهرست مطالبی که بعدها می خواهم از آنها در وبلاگ بنویسم، قبلا برای نوشتن مطالبم از کامپیوتر استفاده می کردم. اما چند وقتی است یک دفتر به آنها اختصاص داده ام ، فکر می کنم اینکه چه ابزاری را برای نویسندگی انتخاب کنیم بسیار مهم هست و اینروزها به این نتیجه رسیده ام کاغذها در ما اشتیاق فراوانی برای نویسندگی ایجاد می کنند ذهن ام بسیار فعال شده و کلمات بیشتری به ذهنم می رسد و محدودیتی برای نوشتن ندارم و از نوشتن نیز لذت بیشتری می برم . فکر می کنم ترکیب کلمه و کاغذ و خودکار و نویسنده یک ترکیب رویایی است.

پی نوشت: لینک های زیر از بهترین انگیزه های من برای نوشتن هستند.

 

9 دیدگاه برای “ اشتیاق برای نویسندگی

  1. احساس همراهی خودکار تا آخرین لحظه وجودش رو فقط یک بار تا الان تجربه کردم . فقط یک بار . اولین و آخرین بار . خیلی جالب بود . سر جلسه امتحان . با هزار مصیبت به امتحان ادامه دادم .
    من اون لینک ها رو که آخر نوشته گذاشتی بیش از ۳ بار خوندم . اما باز New Tab باز کردم که برم بخونم .
    مرسی معصومه

  2. در کنار تمام اینهایی که گفتی، برای لذت بردن بیشتر از نوشتن روی کاغذ باید دست خط خوبی هم داشت. دست خوب و خودکار خوب و کاغذ خوب مکمل همدیگه توی لذت بردن از نوشتن هستند.
    من خودم دست خط خوبی ندارم، این در کنار قدرت نه چندان زیاد دستم باعث می شود پس از مدتی نوشتن و خسته شدن دستم، خطم به سمت خرچنگ‌قورباغه ای برود. همین باعث شده من در حال حاضر کامپیوتر رو به کاغذ ترجیح بدم.
    اما می دونم برای اصلاح دست خطم هم که شده باید روی کاغذ بنویسم.

  3. سلام
    معصومه جان
    اولا تبریک می گم به خاطر دیزاین خوب صفحه بندی ات احساس خوبی به آدم موقع خواندن مطالب می دهد و بعد می دانم تنها چیز ارزشمندی می توان با آن به عمق تنهایی رفت فقط قلم و دفتر است و تنها چیزی که از تکیه کردن بر آن پشیمان نمی شوی امیدوارم این راه برایمان نوید بخش سرزمین زیباتری باشد.

    1. ممنون از امیدواری های زیباتون آقای کشاورز. من هم امیدوارم.

  4. خواستم یک مطلب دیگر هم بگویم به نظرم رسید در این پست مناسب تر باشد.

    نوشته ی کوتاه معرفی وبلاگت در گوشه سمت چپ زیر قابی که به دوردست ها نگاه می کنی بسیار تامل برانگیز، هوشمندانه و زیباست.
    چه قدر خوشحالم که دوستِ تو هستم:)

  5. معصومه
    منم درگیری با خودکارو خودنویس و کاغذ رو زیاد دارم .خیلی سال پیش فکر میکردم برای اینکه بهتر بنویسم حتما باید خودنویس داشته باشم .یا روی کاغذهای بخصوص بنویسم .مثلا برمیگشتم یه دفترچه با عرض ده سانتی متر و طول ۳۰سانتی متر درست میکردم.به هرحال اینطوری بهانه های ننوشتنم رو از خودم دور میکردم .مثلا به خودم میگفتم اگر بهانه ات برای ننوشتن خودنویسه ،خوب بیا اینم خودنویس با جوهر پلیکان .یا اگر بهانه ات برای ننوشتن کاغذ کاهیه ،خوب بیا اینم کاغذ کاهی.به هر حال بی تاثیر نبود.

    1. ممنون محسن جان که از تجربیاتت گفتی
      درست میگی کلا باید بهانه های ننوشتن رو از خودمون دور کنیم هر گوشه خونه کاغذ و قلم بزاریم برا نوشتن
      بعد ازیه مدت اگه ننویسیم برامون عجیبه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.