آنها که یکبار با ما ملاقات میکنند و کلی از ما تعریف می کنند و می روند موقت هستند، در یکبار دیدن مگر جز تعریف کردن کار دیگری از دستشان برمی آید زیاد آنها را جدی نگیریم و روی حرفشان حساب باز نکنیم.
آنها که رد می شوند و به ما لبخندکی می زنند آنها را رها کنید آنها موقت هستند.
آنها که یکبار ما را می بینند و خیلی به ما محبت می کنند و قرار هست همان یکبار باشند موقت هستند.
اینها را که یک عمر هست با ما هستند حتی اگر بعضی وقتها تلخ می شوند، اینهایی که واقعیت های ما را حتی به قیمت ناراحت شدن ما به ما می گویند، ضعف هایمان را نشانمان می دهند و معلمانه با ما زیست می کنند جدی تر بگیریم، اینها نصیب هر کسی نمی شوند.
اینها ماندگارند ریسک با ما بودن را پذیرفته اند، یکبار نیامده اند که فقط به ما لبخند بزنند و بروند یا از ما تعریف کنند چون در قبال تعریف کردن مسئولیتی ندارند.
اینهایی که مسئولیت دوستی با ما را پذیرفته اند مسئولیت با ما بودن را با تمام خوب بودن و نبودنمان بیشتر دوست بداریم.
موقت ها، زودگذرها، رهگذرها را جدی نگیریم، هر طور که با ما رفتار می کنند مهم نیست، ماندگارها محل امن ما هستند آنجا بمانیم و خانه امن خود را بنا کنیم.
