سه شنبه ها با شعر: تعادل دنیا گاه به مویی بند است

حافظ موسوی

قبلا درباره سوخت موتور زندگی ام گفته بودم ، کتاب بالا حاصل کتابگردی های من برای تامین سوخت موتور زندگی است.

 

تکه هایی از حافظ موسوی را با هم می خوانیم.

 

۱

قطاری که تو را می برد

چه چیزی را با خود برمی گرداند؟

تعادل دنیا گاهی فقط به مویی بند است

لوکوموتیوران تو

کاش این را می دانست!

۲

درک می کنم

دنیا قرار نیست با ما مهربان باشد

دنیا با هیچ برگزیده ای مهربان نبوده است

اما من اندوهی ندارم

چون اکنون ساعت هاست

که آفتاب

ماسه های مرطوب را گرم کرده است

و من هنوز

دو ماهی نمناک را

زیر انگشت هایم لمس می کنم

و دلم نمی خواهد بیدار شوم.

 

پی نوشت: من که در شعر دوم غرق شدم و البته توی دنیایی بی تعادل زندگی می کنم و البته غرق در اعجاز شاعرانم…

 

سه شنبه ها با شعر

3 دیدگاه برای “سه شنبه ها با شعر: تعادل دنیا گاه به مویی بند است

  1. سلام
    فقط خواستم یک نکته رو بهت بگم
    خیلی رسالت و هدف عالی رو انتخاب کردی
    من هم عاشق داستان ، شعر و وارد شدن به دنیای خیال و رویا هستم
    آرزوی بهترین ها رو برات دارم

    1. سلام ممنون از حضورتون و انگیزه خوبی که برای ادامه دادن میدید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.