زبان فارسی

فقط دلقک ها دو زبانه حرف می زنند

من به دو دلیل از آوردن کلمات انگلیسی در محاوره روزمره و یا سخنرانی ها و مقالات استقبال می کنم:

اول اینکه در جایی خواندم شاید از محمدرضا شعبانعلی که هنگامی که واژه انگلیسی جدیدی یاد می گیرید سعی کنید در گفتگوهای روزمره خود از آن استفاده کنید و حتی هنگام فارسی صحبت کردن از آن استفاده کنید مشکلی نیست و به دیگران این را هم بگویید من دارم زبان یاد می گیرم که انگ غربی زده شدن به ما نخورد.

دوم اینکه خیلی ها میگویند زبان انگلیسی بسیار غنی است و برای تمام حالات و رفتارهای ما واژه دارد و ما در زبان فارسی معادلی برای آنها نداریم این را من هم قبول دارم  بخصوص زمانی که یک سخنرانی و یا مقاله علمی است و فهم مطالب به این برمی گردد که شما حتما از واژه انگلیسی استفاده کنید من خودم با آنکه چندان به زبان انگلیسی مسلط نیستم اما بسیار پیش آمده که با خودم انگلیسی حرف بزنم و بسیار هم لذت ببرم.

و سوم اینکه من اصلا روی ایرانی بودنم و نه فارس زبان  و حتی کرد زبان بودنم تعصب ندارم به قول خدای شبان موسی

هیچ آدابی و ترتیبی مجوی   هرچه می خواهد دل تنگت بگوی

اما واقعا آنهایی را که وقتی حرفی میزنند و یا مطلبی را می نویسند از کلمات انگلیسی که معادل های خوبی هم در زبان فارسی دارند استفاده میکنند را نمی فهمم چند وقت پیش مطلبی را در جایی می خواندم که یک کلمه کاملا ساده و غیرعلمی انگلیسی که معادل های خوبی هم در زبان فارسی دارد را با ها جمع بسته بود گاهی هم با الف و نون جمع می بندند واقعا خنده ام گرفته بود و حس کردم دارم به یک کاریکاتور نگاه می کنم. من نمی توانم این آدمها را بفهمم هر کس درکشان می کند بیاید اینجا کمی توضیح بدهد به قول قدیمی ها چرا به زبان آدمیزاد حرف نمی زنید؟

بد نیست اینجا دو خاطره را ذکر کنم:

چند وقت پیش در جلسه ای شرکت کردم که معاون نوآوری دیجی کالا که بزرگ شده آمریکا بود و در شرکت مایکروسافت و آمازون هم کار کرده بود و تازگی ها به ایران آمده سخنرانی کرد بسیار تلاش کرد خوب زبان فارسی را حرف بزند و قبل از آن هم عذرخواهی کرد:

بعضی از جمله بندی های فارسی اش هم خیلی بامزه و شیرین بود جالب بود که در فارسی حرف زدن لهجه آمریکایی اش را داشت مثلا واو را مثل w تلفظ می کرد ما واو را در فارسی مانند v در انگلیسی تلفظ می کنیم یعنی لب بالایی و دندانهای پایینی به هم می چسبند اما در w لبها کمی جمع می شوند و شبیه واو در عربی و کردی می شود به همین خاطر لهجه این معاون نوآوری به عربی یا کردی هم می زد خلاصه اینکه ایشان هم به ندرت از کلمات انگلیسی استفاده کرد.

در جایی دیگر از عزیزی شنیدم که کسی در خارج از کشور یک سخنرانی داشت بیشتر مدعوین انگلیسی زبان بودند اما این عزیز گفته بود من  فارسی صحبت میکنم با اینکه به زبان انگلیسی و چند زبان زنده دنیا کاملا مسلط بود یادم نیست این مطلب را دقیقا کجا خواندم وگرنه لینکش را هم می گذاشتم خواستم بگویم اینها دو نمونه خوب هست که میتوانیم الگو قرار دهیم.

شما خودتان چقدر کسی را که دارد با زبان فارسی حرف می زند اگر بین کلماتش از ترکی یا کردی استفاده کند غیرقابل قبول می دانید معمولا با چنین اتفاقی خیلی کم روبرو هستیم با وجودیکه من که مثلا کرد هستم اوائل کارم در تهران گاهی اوقات یهو یه کلمه کردی از زبانم خارج می شد و اصلا دست خودم نبود اما چون دیگران متوجه نمی شدند به خیر می گذشت این هم به این دلیل بود که زبان مادری ام کردی است و سالها با آن صحبت کرده ام با همه اینها باز هم توانستم به راحتی بر این مشکل فائق آیم شما که دیگر زبان مادری تان انگلیسی نیست عزیزان من؟

خلاصه اینکه من فکر میکنم کسانی که کلمات انگلیسی را با الف و نون و یا ها جمع می بندند جز اینکه می خواهند تمام عقده های کودکی و نوجوانی و جوانی و الی آخر خود را روی ما خالی کنند هیچ هدفی ندارند آخه برید عزت نفستون رو درست کنید چرا افتادید به جان این زبان فارسی بیچاره و تخریبش می کنید آقا خانم عزیز ما می دونیم شما باسوادین ما هم بی سواد لطفا سوادتون رو به رخ ما نکشید ما همینجوری هم شما رو قبول داریم و عزیز ما هستید.

6 دیدگاه برای “فقط دلقک ها دو زبانه حرف می زنند

  1. در کنار reasonهایی که برای کاربرد کلمات انگلیسی در متون فارسی گفتی، من دو تا علت دیگه هم add می کنم:
    یکی که خیلی توی ترجمه ها دیدم، معادلهای متفاوت به دست مترجم های مختلف است. من دیدم approach رو “استراتژی” ترجمه کردن، “رویکرد” ترجمه کردن، “دیدگاه!” هم ترجمه کردن. حالا مخاطب فارسی زبان کافیه چند تا کتاب ترجمه ای بخونه، که توی همه ی این کتاب ها از کلمه ی approach استفاده شده اما مترجم های متعدد این کلمه رو هر چی صلاح دیده اند ترجمه کرده اند. این آدم کتاب به دست چطور می خواد آموخته هاش از این متون رو به هم بچسبونه؟ (که برای یک کلمه در زبان انگلیسی چند کلمه ی متفاوت در زبان فارسی در این کتابهای ترجمه ای استفاده شده) برای همینه که شخصا خیلی وقت ها من جلوی کلماتی که می نویسم از معادل انگلیسی استفاده می کنم، تا خواننده متوجه بشه دقیقا با چی مواجه هست.
    علت دیگه برای انگلیسی گفتن در نوشته های غیر انگلیسی هم نه اینکه از سر عقده باشه بلکه از این رو هست که نویسنده کلمات انگلیسی رو بهتر از کلمات فارسی میشناسه، برای همین دم به دم معادلهای انگلیسی رو استفاده میکنه.

    امیدوارم افزودن این دو تا علت، لیستت رو خراب نکرده باشه.

    1. ممنون ایمان جان
      دلایل تو هم وارد هستن.
      البته اون reason و add رو نیستم دیگه:)

  2. سلام معصومه جان

    من هم فردی رو می‌شناسم که از سطح سواد و معلوماتش باخبرم. شاید آخرین باری که کتاب به دست گرفته مربوط به دوران تحصیلش باشه.
    البته تا اینجا مشکلی نیست.

    جالب اینجاست که اصرار زیادی به استفاده از کلمات قلمبه‌سلمبه چه فارسی و چه انگلیسی داره؛ درصورتی که اصلاً ریشۀ کلمات رو نمی‌شناسه و حتی به جرأت می‌تونم بگم که طرز نوشتنشون رو هم بلد نیست.

    وقتی که کلمات انگلیسی رو اشتباه به کار می‌بره واقعاً مضحک می‌شه.
    من باید چندبار بپرسم چی؟ و اون چند بار تکرار کنه تا مثلاً بفهمم منظورش از «پَت» همون «پَک» هست.

    وقتی این پست رو خوندم یاد اون شخص افتادم و خنده‌م گرفت. گفتم اینجا هم بنویسم 🙂

    1. سلام مهشید جان چقدر خوشحال شدم اسمت رو اینجا دیدم.
      بابت خنده ات هم خوشحالم:)
      من موندم این آدما اعتماد به نفسشون از کجا میاد؟

  3. سلام خانم شیخ مرادی
    اولین بار هست که براتون پیام میزارم.ازقبل اسمتون رو تو وبلاگ آقای مدنی دیده بودم.وبلاگ خوبی دارین به چنددلیل:۱-اینکه چقدر خوبه که حداقل برای شناخت بهتر مخاطب نسبت به خودتون ومطالبتون ،خودتون روکامل معرفی کردید.۲-واینکه بیشتر وزن وبلاگ روی شعر هست.که زیباتر ش کرده .فکر کنم از متممی ها باشی.
    من تاحالا مطالبتون رونخوندم وبالطبع ندیدمتون.ولی فکر میکنم دختر بسیار آرام وبیشتر دنبال آرامش باشیداینو ازمطالب تون دروبلاگ میثم حدس میزنم.ازاون دخترهایی که اهل جنگ وجدل واین چیزها نیست.وبه طرف مقابلش آرامش رو منتقل میکنه.بهر حال موفق باشید.
    درمورد متن تون بگم که اره منم چون بیشتر به زبان نیشابورری صبت میکردم.جای دیگه که میرفتم نمیتونستم اوایل لغت غیر نیشابوری رو پیداکنم!همون کلمه رو کتابیشو میگفتم:)ولی خب قابل حل هستش منتهی لهجه رو خوب داری.که اونم مشکلی نیست. استاد شفیعی کدکنی(حفظه الله) میگن وقتی صبت میکنه ته لهجش هنوزم نیشابوری داره.این انگلیسی هم داستان شده.من چندوقت قبل جایی بودم که فروشنده خانمی بود که دیپلم بود ولی تو صبت کردنش از کلمه های انگلیسی استفاده میکرد!منم بهش گفتم شما داری زبان یادمیگیری؟گفت نه!اصطلاح فارسیش یادم نمیاد!!

    1. ممنون از شما آقای سیرجانی لطف دارید به من
      بخشی از شخصیت همانی است که شما گفتین و بخشی هم بالطبع باید در نبرد بود این طبیعت انسانه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.