تکنولوژی را جدی بگیریم.
نوشتن را جدی بگیریم.
شاید نوشتن برایمان یک سرگرمی روزانه باشد.
شاید فقط نوشتن خاطرات روزانه باشد.
شاید فقط یک برون ریزی صبحگاهی باشد.
یا نوشتن از زندگی خود.
نوشتن همه اینها هست و نیست.
همه اینها به شکلی دستگرمی است تا ما روز به روز بهتر شویم، بنویسیم و به زوایای تاریک و پنهان خود و اطرافمان پی ببریم جامعه را بهتر بشناسیم کمبودها و فراوانی ها را ببینیم و کم کم بفهمیم دنیای امروز تشنه محتواست محتوای تخصصی، علمی، مستند و خلاقانه.
اگر چه هر کدام از ما امروز شغلی داریم اما حتی ممکن است تا سال دیگر نتوانیم روی آن سرمایه گذاری کنیم دیگر نباید نگران رییس بد، همکار زیرآب زن، تعدیل نیرو، یا هر چیز دیگر که ما را از کار بیکار کند شویم، نگرانی ما باید از تکنولوژی باشد که نکند کار ما را از ما بگیرد.
هر چند که می توانیم این نگرانی را تبدیل به یک نوید و بشارت دهنده کنیم و سرعت خود را برای عمل کردن بالا ببریم، اگر خوب می نویسیم اگر خلاق هستیم اگر محتوا را می فهمیم و علاقمند به تولید محتوا هستیم فرصت های گرانبهایی در انتظارمان خوابیده است، پس عصر محتوا باید برایمان عصر دلپذیری باشد چون آنچه میبینیم لااقل در وب فارسی به ما می گوید محتوا کم است محتوای نو و خلاقانه کم است و هر کسب و کاری نیازمند محتواست، کافی است کمی به خود زحمت دهیم. کمی مطالعه کنیم کمی دید خلاقانه داشته باشیم و اهل نوشتن و بیشتر فکر کنیم و جایمان را پیدا کنیم.
فرصت برای خلق کردن فراوان است این فرصت ها را دریابیم و از کنارشان بی تفاوت رد نشویم، تکنولوژی منتظر خلاقیت ماست.
درباره کتاب موبایل درمانی، دوست دارید گوگل درباره شما چه بگوید؟، دنیای دیجیتال: آیا جایی برای مخفی شدن وجود دارد؟
یک دیدگاه برای “تکنولوژی عامل نگرانی است یا بشارت دهنده؟”