چقدر توان غافلگیر کردن دیگران را دارید؟

آدمهایی

من آدمهایی که غافلگیرم می کنند را دوست دارم.

  • آدمهایی که بی دلیل دوستت دارند.
  • آدمهایی که وقتی با آنها هستی تو را به درون خودت می برند به جای آنکه تو را به درون خودشان ببرند.
  • آدمهایی که بوی کتاب و موسیقی می دهند.
  • آدمهایی که حرفی را که من می خواستم بزنم و توی ذهنم بود اما توان گفتن آن را نداشتم می زنند، آنها دست در روح من می برند.
  • آدمهایی که هم تو را و هم تنهایی ات را دوست دارند.
  • آدم هایی که کلمات و وزن کلمات را می شناسند و خوب می دانند که نباید از گفتن دوستت دارم دریغ کنند.
  • آدم هایی که علاوه بر جسم روح هم دارند و گاهی می توانی با روحشان ارتباط بگیری بی آنکه روحشان هم خبردار شود.
  • آدم هایی که به تو اجازه می دهند خودت باشی اینها تعدادشان خیلی کم است اگر از اینها دارید دو دستی سفت به آنها بچسبید.
  • آدمهایی که با تو، خودشان هستند تعداد اینها هم خیلی کم است.
  • آدم هایی که به تو کتابی را هدیه می دهند که دقیقا نیاز آن روزهای توست.
  • آدم هایی که چیزی را که تو در وجودت داری اما تا آن لحظه ندیده ای به تو می گویند اینها تو را به تولدی دوباره دعوت می کنند.
  • آدم هایی که تو را امن می دانند و برای شنیدن رازهای زندگی شان انتخاب می کنند.
  • آدم هایی که می دانند سبک موسیقی دلخواه تو چیست و هر از چندگاهی یک موسیقی توی همان مایه ها برای تو می فرستند.
  • آدم هایی که اهل عمل اند و به زمان اجازه نمی دهند زودتر از آنها بگذرد سریع می گذرند.
  • آدم هایی که می توانند ساعت ها با تو پیاده روی کنند و به بستنی قیفی شان هم لیس بزنی.

خوشبختانه برای هر کدام از اینها در زندگی ام مصداق هایی دارم اصلا اینها را بر اساس مصداق هایی که داشتم نوشتم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.