زندگی یکجایی و یک عمری

اگر حق انتخاب بین تجربۀ رنج و تجربۀ هیچ چیز را داشته باشم، رنج را انتخاب می کنم. 

ویلیام فاکنر

تابحال فکر کرده اید چه زندگی کسالت باری خواهد بود اگر:
تمام عمر یکجا زندگی کنیم، یک محله، یک شهر، یک کشور، یک قاره
تمام عمر یک شغل داشته باشیم سی سال در یک شرکت کار کنیم
چقدر کسالت بار خواهد بود این زندگی

چقدر بی تجربگی

چقدر بی هیجانی

من اگر بخواهم انتخاب کنم شاید از یک شاخه به آن شاخه پریدن را به این سبک زندگی ترجیح بدهم.

پس چگونه طعم موفقیت را بچشم، طعم شکست را، تغییر را، استعفا را، دلتنگی را، سلام و خداحافظی ها را
روزهای تازه، آدم های تازه، اندوه و شادی ها را

در این سبک زندگی یکجایی و یک عمری کمتر یا به ندرت می توانم اینگونه تجربه ها را داشته باشم.
پس کجا خودم را بشناسم مگر نه اینکه در دل تغییرات، بسیاری از شناخت ها رخ میدهند.

 دارم به گذشته گان، به پدر و مادرهایمان و تمام کسانی فکر میکنم که سی سال یک کار را انجام داده اند و بعد بازنشسته شده اند تمام عمر یکجا زندگی کرده اند و طعم تغییر و تفاوت را کمتر چشیده اند.

البته نمی خواهم سبک زندگی آنها را زیر سوال ببرم اما از نظر من این سبک زندگی یکجایی و یک عمری ،سبک سکون است.

سبک دلخواه من این نیست.

4 دیدگاه برای “زندگی یکجایی و یک عمری

  1. معصومه جان
    نگاه زیبایی داری.
    برای من این سوال زمانی پیش میاد که برخی از افرادی که از کارشان بازنشسته می شوند، به سمت و سویی دیگر می روند.
    برخی به سفر و گشت و گذار با خانواده روی می آورند.
    برخی به شغل مورد علاقه می پردازند. برخی به دنبال رویاهای خود می روند و … .
    گویی چند سال را به جبر زندگی کرده اند و از زندگی اشان لذت نبرده اند.
    نمی دانم چرا اینگونه شده ایم.

    1. ممنون جواد عزیز
      من فکر میکنم آدم به راحتی به یک فضا عادت میکند شاید یکی از بیماری های قرن ما عادت کردن است. همین عادت که ما را از بسیاری تجربه ها بازمیدارد و تا میخواهیم به خودمان بیاییم این عادت مثلا سی سال شده است. و روزهایش مثل همین امروز و فردا گذشته اند به همین راحتی. باید به خودمان بیاییم و یک روز بی خیال این عادت شویم خیلی چیزها این عادت را پررنگ تر میکنند از جمله اطرافیانمان و تفکراتشان ضمن آنکه آنها را دوست داریم و احترام می گذاریم باید برده تفکراتشان نشویم. و اینکه چون میترسیم از ناشناخته ها در همین عادت می مانیم و خیلی چیزهای دیگر

  2. سلام
    این همون سبک زندگی هست که خیلی ها انتخابش کردن
    سکون و یکجا نشینی
    شاید ترس از تغییر وضعیت
    ترس از ورود به شرایط تازه
    ترس ترس ترس …

    1. درسته زهره حان بزرگترین عامل ترسه، امیدوارم تو انتخابش نکرده باشی و مثل همیشه در پی خلق و تغییر و آفرینش باشی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.